استاد امجد گفته است:«شخصی می گفت:اگر خدابه من نعمت وروزی داد اورا شکر میکنم واگر نداد صبر می کنم .به او می گویم :این هنر نیست .حیوانات هم همین طورهستند اگر چیزی برای خوردن گیرشان آمد خدا را شکر میکنند وگرنه صبر می کنند تا چیزی گیرشان بیاید .باید گفت:بر داده هایش شکر میکنم و بر نداده هایش تقاضا میکنم .هنر آن است که چه خدا داد وچه نداد او را شکر کنیم »

معنای رضایت ؛شکر در مقابل اعطای نعمت های الهی است ودر خواست هنگام سلب نعمات الهی است.اگر انسان به این معناتوجه پیدا کند که اعطا وسلب نعمت از سوی خداوند برای او خیر وصلاح است آنگاه به قضای الهی راضی میشود.

امام صادق فرمود:در آنچه خدای عز وجل به موسی بن عمران وحی کرد این بود که:

ای موسی بن عمران !من هیچ آفریده را نیافریدم که نزد من محبوبتر باشد از بنده مومنم ,به راستی من اورا گرفتار می کنم برای آنچه خیر اوست وعافیت می دهم برای آنچه که خیر اوست وآنچه برای او بد است از او دریغ می دارم باز هم برای آنچه خیر اوست من داناترم به آنچه بنده من بدان اصلاح میشود. باید بر بلای من صبر کند وبه نعمت های من شکر کند وباید راضی به قضای من باشد تا اورا در نزد خود در شمار صدیقان نویسم, وقتی به رضای من کار کند وامر مرا اطاعت کند .